Uit Amerika komen soms beangstigende verhalen over cosmetische chirurgie. Meisjes van 15 die al een borstvergroting ondergaan, jongens van 16 die een haartransplantatie laten uitvoeren. Bestaat de kans dat we in Europa Amerikaanse toestanden krijgen? We beperken ons in dit blog tot haartransplantaties. Wie deze ingreep wil ondergaan, moet ten minste 18 jaar zijn. Maar is een jongen van 18 met de eerste verschijnselen van kaalheid ook een geschikte kandidaat?
Een goede arts kan niet alleen op grond van de leeftijd een goede indicatie geven. Of deze behandeling mogelijk is, hangt van twee factoren af. Ten eerste de feitelijke factoren. Ten tweede: de psychologische factoren. Een dokter kan op basis van foto´s of een persoonlijk consult inschatten of een haartransplantatie gewenst is. Ook kan de dokter medicatie adviseren, die verder haarverlies voorkomt. Maar een dokter kan niet in iemands hoofd kijken. Simpel gezegd: hij kan niet goed inschatten hoe erg iemand lijdt onder zijn of haar haarverlies.
Aangezien een haartransplantatie, indien deze veroorzaakt wordt door erfelijke kaalheid, doorgaans niet vergoed wordt, draait de cliënt zelf voor de kosten op. Dat is vervelend, maar het voordeel hiervan is dat men ook invloed heeft op de ingreep. Wie voert de ingreep uit? Hoeveel haren worden geplaatst? En: wat vind ik een goede leeftijd? Dat betekent niet dat het slim is om het advies van een medische professional in de wind te slaan. Het betekent ook niet dat een arts verplicht is de ingreep uit te voeren, zolang er maar betaald wordt. Het houdt simpelweg in dat er discussie mogelijk is over de ingreep en dat de mening van de cliënt serieus wordt genomen.
Terugkomend op de titelvraag: ´Kan een tiener een haartransplantatie ondergaan?´ In de meeste klinieken in Europa zal het antwoord ´nee´ zijn. Toch ondergaan mensen rond de 20 al wel deze ingreep. De reden? Haarverlies op jonge leeftijd is erg vervelend, soms zelfs traumatisch, en de ingreep biedt een structurele oplossing. Bedenk wel dat hoe jonger iemand is, hoe groter de kans is dat iemand op latere leeftijd een tweede of zelfs derde behandeling nodig heeft.
Al met al is het altijd raadzaam om vooraf goed advies in te winnen. Bij artsen, klinieken en lotgenoten is veel informatie beschikbaar.